World Series of Poker

World Series of Poker został zapoczątkowany w roku 1970 , kiedy to Benny Binion zaprosił najlepszych amerykańskich pokerzystów do swojego kasyna Binion’s Horseshoe. W ciągu następnych dziesięciu lat, turniej zaczął ewoluować, zmierzając powoli w kierunku tego czym jest obecnie.

WSOP w latach 70-tych
Pierwszy turniej WSOP to cykl cash games (gier stolikowych) obejmujących 5-card stud, 7-card stud, Texas Hold’em, razz oraz deuce to seven low-ball draw.
Po rozegraniu “turnieju” uczestnicy wspólnie głosowali, aby wyłonić najlepszego spośród nich. Wybrano wówczas Johnniego Mossa.
W 1971 roku turniej WSOP został po raz pierwszy rozegrany w formule freeze-out.
Oznaczało to iż po przegraniu początkowej ilości żetonów nie można było ich już więcej dokupić, co wiązało się oczywiście z odpadnięciem z turnieju.
Właśnie w tej formie mistrzostwa świata rozgrywane są do dziś.

Od chwili zapoczątkowania mistrzostw liczba turniejów pobocznych na WSOP ulegała sytematycznemu zwiększaniu.
W 1972 roku był to zaledwie jeden turniej poboczny przed turniejem głównym – turniej 5-Card Stud z wpisowym wynoszącym 10000$. Na przestrzeni kolejnych 10 lat cykl zaczął zyskiwać coraz większą liczbę turniejów.
W 1975 roku w ramach WSOP rozegrano cztery turnieje poboczne.
W 1979 roku WSOP składał się z 11 turniejów pobocznych.

Lata 70-te to okres “narodzin” wielu gwiazd pokera, takich jak: Johnny Moss, Thomas”Amarillo Slim” Preston, Crandall Addington oraz Doyle Brunson.

WSOP w latach 80-tych
Świat pokera bezsprzecznie pozostawał poza centrum zainteresowania szerokich mas, lecz nieustannie zwiększała się liczba graczy oraz ilość turniejów pobocznych WSOP

W 1981 roku na WSOP składało się 12 turniejów pobocznych oraz turniej główny z 75 uczestnikami. Do 1989 roku było już 13 turniejów pobocznych plus turniej główny, w którym zagrało 178 pokerzystów.

WSOP zagościł w telewizji jedynie pięć razy w latach 80-tych. Sytuacja zmieniła się później na lepsze, za sprawą telewizji ESPN.

Przez całe lata 80-siąte WSOP konsekwentnie się rozwijał.

Kilka pamiętnych wydarzeń.
W 1982 roku, Jack Strauss wygrywa cały turniej po tym jak pozostał mu tylko jeden żeton…
Plotka głosi, że po utracie większości żetonów Strauss znalazł pod serwetką żeton o nominale 500$. Żeton ów umożliwił mu utrzymanie się w grze i ostatecznie zdobycie bransoletki zwycięzcy turnieju.
Lata 80-te były także naocznym świadkiem sukcesów Johnniego Chana , który jako jako jedyny gracz we współczesnej historii pokera, wygrał WSOP dwa razy z rzędu. Jest mało prawdopodobne, aby jego wyczyn został kiedykolwiek powtórzony. Jakby tego było mało, prawie udało mu się wygrać trzeci rok z rzędu, lecz ostatecznie z finałowego heads up zwycięzko wyszedl Phil Hellmuth.

WSOP w latach 90-tych
Lata 90-te to początek “ery internetu”, która miała zmienić WSOP już na zawsze.

W 1991 roku cały cykl obejmował już 16 turniejów oraz finał, w którym spotkało się 215 pokerzystów. Do 1999 roku zmniejszono nieznacznie liczbę turniejów do 15, lecz w turniej głównym wzięły udział 393 osoby. Dziesięć lat od momentu powstania cyklu, zwycięzca turnieju głównego zainkasował czek na milion dolarów.

Każdego roku turniej odbywał się w tym samym miejscu – w kasynie Binion’s Horseshoe. Bardzo często spotykali się tam ci sami gracze.
WSOP był wydarzeniem, które mimo corocznych relacji ESPN pozostawało wciąz mało popularne.

WSOP w latach 2000-2003
Wejście w nowe stulecie, świat przetrwał bez większych, szumnie zapowiadanych problemów z komputerami. Był to początek nowych czasów, nowego stulecia, nowego tysiąclecia.

WSOP miał swój własny symbol nowego milenium, był nim “Jezus” WSOP, czyli Chris”Jesus”Ferguson, który zdobył bransoletkę najlepszego pokerzysty w 2000 roku. Czy był to znak świadczący o nadchodzeniu lepszych czasów? Bez wątpienia, WSOP rozwijał się świetnie.

Poker Online stawał się coraz popularniejszy. Jednocześnie poker zaczął pojawiać się na wielu kanałach telewizyjnych. Wyraźnie wzrastało zainteresowanie i WSOP był gotów do przyjęcia rzeszy nowych graczy.

W 2000 roku WSOP obejmował 24 turnieje poboczne. W turnieju głównym, gdzie wpisowe wynosiło 10.000$, wzieło udział 512 osób.

W 2003 roku liczba turniejów pobocznych prowadzących do finału wynosiła już 35, a liczba uczestników – 839.
Novum był fakt, iż Chris Moneymaker zdobył możliwość uczestnictwa na WSOP dzięki zwycięstwu w internetowy turniej satelickim. Nie musiał płacić 10000$. Do tego zdobywając mistrzowski tytuł i nagrodę główną, jego stan konta powiększył się o 2,5 miliona dolarów, a całe wydarzenie rozpoczeło internetowy boom pokera online.

Z dużą liczbą bransoletek do zdobycia każdego roku, WSOP stał się wydarzeniem klasy światowej. Wartym zwrócenia nań uwagi, którą zaczął rosnąco odbierać. Od 2003 roku było niemożliwe, aby zmieniając kanały telewizyjne, nie natknąć się na relację z jakiegoś turnieju pokerowego.

WSOP w latach 2004-2006
Żaden inny okres w historii WSOP nie obfitował w tyle ważnych wydarzeń jak lata 2004-2006. W 2003 roku Chris Moneymaker wygrał mistrzostwa i stał się niemal natychmiast sławnym milionerem. Jego zwycięstwo wpłynęło na turniej w 2004 roku, wzięło w nim udział ponad 2,5 tysiąca graczy, blisko 300% więcej niż rok wcześniej.
Kiedy Greg Raymer wygrał WSOP w 2004 roku, efekt Moneymakera został spotęgowany. Raymer wygrał 5 milionów dolarów, dostał się na mistrzostwa świata, podobnie jak swój poprzednik poprzez internetowy turniej satelicki PokerStars.

Miliony dolarów stały się możliwe do wygrania dla każdego.
Do 2005 roku turniej główny urósł do tego stopnia, iż uczestniczyło w nim już 5619 pokerzystów. Wygrał Joe Hachem zdobywając 7,5 miliona dolarów. Od momentu, gdy Jamie Gold wygrał turniej w 2006 roku WSOP “wyrwał się spod kontroli” – 45 turniejów i 12 milionów dolarów dla zwycięzcy.

Obecnie mamy gry video promujące cały cykl, niezliczoną ilość książek oraz programy telewizyjne. Kultura masowa przekształciła pokerzystów w sławne osoby. Kto by pomyślał, że tak się stanie?A co na temat internetu? Internet dał przeciętnym osobom szansę na osiągnięcie sławy. Internet stworzył gwiazdy pokera z księgowych, inżynierów, matematyków,aktorów itd.

WSOP 2007
WSOP w 2007 roku był nie tylko ekscytujący, ale także trudno było wytypować jego zwycięzcę. Tylko dwóch dobrze znanych zawodowców: Lee Watkinson i Hevad Khan, dotarło do finałowego stolika. Khan, jako gracz zawodowo grający w internecie, był stosunkowo mało znany poza społecznością internetowych graczy, mimo że jego figle przy stole, zrobiły z niego rozpoznawalną osobę wśród entuzjastów pokera.

International House of Poker (międzynarodowy “dom”pokera)
WSOP w 2007 roku wyróżniał się tym, że były to rzeczywiście “światowe”mistrzostwa w pokera. W latach wcześniejszych stół finałowy był wypełniany przez samych Amerykanów, ale nie tym razem. Te mistrzostwa świata miały prawdziwie międzynarodowy stolik finałowy – Jon Kalmar z Anglii, Philip Hilm z Danii, Tuan Lam z Kanady, Alex Kravchenko z Rosji oraz Raymond Rahme z Republiki Południowej Afryki. Amerykanie oczywiście byli reprezentowani, oprócz Watkinsona i Khana, przez Jerriego Yanga oraz Lee Childsa.

Zawężanie pola
Na finałowym stole Hilm miał około 22 milionów w żetonach, prowadząc nieco przed Lamem i Kalmarem. Tak czy inaczej, większość znawców nie była gotowa przekreślać szans utalentowanego Watkinsona, który był poniżej średniej, mając nieco mniej niż 10 milionów w żetonach.

Mało kto zwracał uwagę na gracza imieniem Jerry Yang. Ten amator, którego strategią na zwycięstwo, wydawało się być patrzenie na zdjęcia swych dzieci oraz wiara w Boga, posiadając drugi najmniejszy stack(ilość żetonów) i nie wydawał się być zagrożeniem dla pozostałych graczy. Jego oponenci jak i widzowie, szybko dostrzegli zalety strategii Yanga, prowadzący wówczas Hilm przegrał z nim niebawem wszystkie swoje żetony i to w dwóch rozdaniach.

Hilm vs. Yang
Na początku Yang podbił do 2,5 miliona z 88, Hilm sprawdził z KQoff-suit(w różnych kolorach). Szczęście sprzyjało Yangowi, na flopie(3 karty wspólne) pojawiły się następujące karty: 8TA. Yang podbił do 3 milionów, Hilm sprawdził.
Na turnie pojawiłó się 3 karo, Hilm czekał, a Yang który mógł przestraszyć się ewentualnego dobierania do koloru przez Hilma, wszedł za wszystko. W rezultacie Hilm natychmiast spasował.

W drugim rozdaniu, Yang podbił do 1 miliona z AK. Został sprawdzony z pozycji małej w ciemno przez Hilma, który miał 85(obie karty w kolorze karo). Na flopie pojawiły się: KJ5(dwie pierwsze karty flopa były w kolorze karo). Hilm czekał, Yang podbił do 2 milionów, a Hilm sprawdził. Na turnie ukazała się 2 kier. Hilm czekał, Yang podbił do 4 milionów. Hilm mając parę oraz możliwość uzyskania koloru, a także niewykluczając, że Yang może blefować – przebił, wchodząc za wszystkie swoje żetony. Yang sprawdził prawie natychmiast. Ostatnia karta wspólna(river)była bez znaczenia-6trefl. Po tych 2 rozdaniach Yang uzyskał ogromne prowadzenie, które utrzymał do końca i sięgnął po mistrzowską bransoletkę.

kasyna poker
Aby miec dostęp do pokera bez blokad w którego mozna grac bezpiecznie i anonimowo gracze stosuja oprogramowanie do zmiany adresu IP czyli VPN. Czesto tez stosuje się zmiane DNS na np google lub tez programy do odblokowywania Tor Browser.Do ananimowych płatności używane są czesto portfele elektroniczne tak jak Skrill, ecoPayz, Neteller ale także kryptowaluyty Bitcoin btc, Altcoiny, ETHEthereum i inne.

hazard pokerowy